निसब्द ज्योति पोखिन्छन,
विश्वासका ओसिला डेराहरुमा ।
आलो छटपटी,
वरीपरी ।

फरक छैन,
हिजो, आज र भोलिमा ।
एक चिम्टी अन्धकारमा हराउने,
लोभि प्रेमीको,
जिउँदो अस्तित्व कदापी सत्य होईन ।
ज्वरोले ग्रसित,
प्रतिगामी सम्बन्धको,
सिटामोल हो;
अग्रगामी समय ।

लामो यात्राा निरन्तर छ, हुनेछ ।
सस्तो आँशु…
ठोस पाइलासंगै,
अवस्य सुक्छ्न ।
बिगतका दुई कप कफी,
हामी दुवैले बिसर्जन गरिसक्यौँ …!

माफ गर,
प्रेम निराकार झुट हो ।
राता फुल सबै गुलाफ हैनन ।
गुलाफ सबै राता हुन्नन ।
संकटमा परेका आजहरु,
भोलिका दोष हैनन ।
फगत,
हिजोका खल्डाखुल्डीले,
उमारेका बिचरा आशचाँही
पुरिनुपर्छ,
शुन्य जीवनखेती सँगै ।
बिस्तारै, बिस्तारै ।।